Technologia

Technologia uzdatniania wody na SUW w Sejnach

System zaopatrzenia w wodę dla miasta Sejny oparty jest na wodzie podziemnej ujmowanej z trzecio i czwartorzędowych ujęć wody wykonanych za pomocą trzech studni wierconych.

Kolejne etapy procesu technologicznego przedstawiają się następująco: 

  • pompowanie wody ze studni do stacji uzdatniania za pomocą podwodnych agregatów pompowych typu Grundfos i Pleuger,
  • napowietrzanie wody surowej w aeratorze,
  • filtracja napowietrzonej wody na filtrach ciśnieniowych pospiesznych, dwusekcyjnych, pierwsza sekcja usuwanie zawiesin i związków żelaza, druga sekcja usuwanie związków manganu,
  • dezynfekcja wody podchlorynem sodu przed podaniem wody na sieć – nie stosuje się.

Stacja uzdatniania wody działa w układzie jednostopniowym, w którym woda jest podawana bezpośrednio z filtrów na sieć (z pominięciem hydroforów). Ciśnienie wody w sieci wodociągowej jest regulowane za pomocą przemiennika częstotliwości (falownika) współpracującego z przetwornikiem ciśnienia i regulatorem kaskadowym. Przetwornik ciśnienia zainstalowany jest na rurociągu wody surowej i ustawia wysokość ciśnienia w sieci. Z przemiennikiem częstotliwości współpracują pompy studni Nr4, Nr 3 i Nr 2. Przy minimalnym rozbiorze wody jedna pompa, z chwilą wzrostu rozbioru wody, przy jednoczesnym spadku ciśnienia w sieci, regulator kaskadowy włącza kolejną pompę. Dozowanie powietrza do aeratora odbywa się automatycznie za pomocą zaworu elektromagnetycznego. Ilość podawanego powietrza jest zależna od ilości ujmowanej wody ze studni.

Technologia oczyszczania ścieków na oczyszczalni w Sejnach

(schemat blokowy)

Technologia zastosowana w sejneńskiej oczyszczalni opiera się na mechaniczno – biologicznym oczyszczaniu ścieków komunalnych z wykorzystaniem osadu czynnego. Ścieki dopływają kanalizacją sanitarną poprzez sieć grawitacyjną połączoną ze sobą sześcioma przepompowniami oraz są dowożone wozami asenizacyjnymi z terenów nieskanalizowanych. 

Do oczyszczania mechanicznego ścieków zastosowano sito oraz piaskownik poziomo-wirowy systemu Geigera. Na sicie jest redukowane ok. 20% zawiesiny ogólnej, redukcja BZT5 o około 13%. Po podczyszczeniu w części mechanicznej na sicie i w piaskowniku, ścieki dopływają do bloku biologicznego oczyszczania gdzie poddawane są następującym procesom: 

  • Komora niedotleniona – mieszanie ścieków surowych ze ściekami i osadem z komór denitryfikacji. Wpływa to korzystnie na proces defosfatacji. 
  • Komora denitryfikacji – mieszanie ścieków dopływających z komory niedotlenionej ze ściekami zawierającymi azot znitryfikowany. Podczas tego procesu następuje denitryfikacja. 
  • Komora nitryfikacji – napowietrzanie ścieków. 
  • Recyrkulacja – ponowny dopływ ścieków do komory denitryfikacji. 
  • Komora napowietrzania i sedymentacji – sedymentacja zawiesiny i spust ścieków oczyszczonych. 

Ścieki w czasie oczyszczania dwukrotnie przepływają przez komorę denitryfikacji, raz jako ścieki surowe, drugi raz po procesie nitryfikacji. Osad nadmierny, który powstaje w czasie zachodzących procesów, przepompowywany jest do zbiornika napowietrzanego, gdzie następuje uśrednienie i jego zagęszczenie. Następnie osad jest odwadniany na prasie taśmowej i składowany na poletku osadowym. W czasie składowania zachodzą procesy humifikacji. W wyniku czego następuje mineralizacja oraz dalsze odwodnienie. Zniszczeniu ulegają bakterie patogenne oraz jaja robaków i pasożytów jelitowych. Po sprawdzeniu jakości pod względem sanitarnym i zawartości metali ciężkich, osad może być używany do rekultywacji i nawożenia gleb. 

Opisana technologia zastosowana w Sejneńskiej oczyszczalni ścieków pozwala na uzyskanie wysokich wyników w usuwaniu zanieczyszczeń ze ścieków, zarówno związków organicznych jak i związków biogennych. Wyniki badań ścieków oczyszczonych przeprowadzanych kontrolnie przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Białymstoku Delegatura w Suwałkach oraz podczas ciągłego monitoringu prowadzonego na zlecenie Przedsiębiorstwa pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że jakość ścieków oczyszczonych nie przekracza norm zawartych w pozwoleniu wodno-prawnym oraz Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. 2006 nr 137 poz. 984).